Jules Payot’un İrade Terbiyesi kitabından etkilendiğim bir cümleyi sizlerle de paylaşmak istiyorum. “Derine nüfuz edemeyen yüzeysel düşünce tabakasının altında bazı fikirler vardır ki kısa süreli duygularda desteklenebilir.”
Bir kimse günlerce kitap okuyarak yarı temel bir hayat sürmüş olabilir, ama bir türlü enerjisini toplayarak kitap yazmaya girişememektedir. Halbuki kesinlikle yazması gereken bir kitap vardır ortada… diye devam ettirmiş. Bu cümleler, o kadar çok kendimden bir parçanın tellerine dokundu ki, yazıya dökmemem, ilham almamam imkansızdı.
Derine nüfuz edemeyen yüzeysel düşünceleriniz neler?
Bu cümleyi kendimizle bağdaştırdığımızda başka ne gibi farkındalıklar yaşayabiliriz?
Var olan yeteneklerimiz olmasına rağmen, seyirci koltuğunda oturmayı seçtiğimiz, fakat baş rolünü oynayabileceğimiz yeteneklerimiz neler?
Ya da üzerine düşünürsek, yeteneklerimizin keşfi ile ilgili farkındalık yaşayarak, acaba ne gibi şeyler ortaya çıkarabiliriz?
Bu cümleleri sizlerinde düşünmenizi ve belki de paylaşımlarınızla destekleyerek, bana ilham olduğu gibi, bir çok kişiye de ilham olmasını diliyorum.
Sevgilerimle